Më shumë se sa për atë që ndodhi në Kuvend, debati brenda PD, ka përparuar me atë që ndodhi pas Kuvendit, me faktin që Basha nxori dy ciceronë të tij për ta mbyllur këtë si “vjedhje votash”. Dhe në fakt ky është debati real që zbërthen identitetin politik të Lulzim Bashës.
Nëse ka një gjë tipike tek Lulzim Basha, është përpjekja e tij e vazhdueshme dhe shpesh e suksesshme, për të mos u ballafaquar me të vërtetën që prodhon vetë.
Ai u akuzua për korrupsion më 2007, nga Prokurori i Republikës, dhe në vend të shkonte në gjykatë të pastronte historinë, bëri më të vështirën dhe më të pështirën e mundëshme, nuk shkoi në gjykatë dhe e mbylli gjyqin me procedurë.
Më 2011 kur ishte Ministër i Brendshëm, ju vranë katër vetë në Bulevard, me duar në xhepa, nga një çmendje e shtetit dhe shefit të tij dhe ai bëri ç’është e mundur që të mos shkonte as për të dëshmuar në prokurori, por shpiku “grusht shteti”, që të mos ballafaqohej me krimin që bëri.
Disa muaj më vonë humbi përballë Edi Ramës me dhjetë vota, por nuk e pranoi dhe shpiku gjetje fletë votimi jashtë kutive nëpër kazane plehrash dhe u shpall fitues.
Në Korrik 2013, u frikësua nga gara me Sokol Olldashin, dhe shpiku fletëvotimin me numur rendor dhe shantazhin mbi degët e PD, në emër të Berishës.
Më 2015, humbi thellë në zgjedhje lokale PD në gjithë Shqipërinë, përfshi dhe Tiranën që kish drejtuar vetë, dhe shpiku një llogari të Kaç Islamit që e nxirrte fitues, edhe pse kishte humbur 45 me 16.
Më 2017 humbi thellë në gjithë Shqipërinë, me zgjedhje që drejtoheshin nga një qeveri, ku ai kishte shumicën dhe tha “më kanë blerë votat”.
Dje humbi betejën e parë në Kuvend, në një transmetim live me 20 kamera dhe tha me lehtësi “më kanë vjedhur votat”.
Pra qysh kur ka hyrë në politikë, e deri më sot, Lulzim Basha ka vetëm një qëndrim ndaj humbjeve: mospranimin e tyre.
Dhe së më pak argumenta ka për mospranimin, aq më budallenj i duhen që të kenë guximin t’i thonë ato.
Dje kishte Salianjin dhe Dumen për këtë komedi.
Ajo që ka ndodhur sot në Grupin Parlamentar dhe histeria e militantëve të PD kundër tij dhe Berishës, pasi u deklarua si “vjedhje”, rrjedhja e votave, është i rëndësishëm si moment, pasi po e detyron për herë të parë Lulzim Bashën, të ballafaqohet me humbjen e tij, duke mos ia pranuar gënjeshtrën.
Nëse do të veprohej kështu dhe me 25 Qershorin e 2017, apo 21 Qershorin e 2015, me Korrikun e 2013 dhe atë të 2017-tës, ndoshta nuk do kishte arritur puna deri këtu.
Lulzim Basha është i bindur se po të gënjesh e hedh lumin. Kur gënjeshtra nuk do shumë paturpësi e thotë vetë. Kur është banale fare, e thonë Grida dhe Salianji.
Është hera e parë që PD po e konteston masivisht Lulzim Bashën. Është hera e parë që po e ndalon të gënjejë këtë njeri. Por problemi është, se këtë po e ndalove të gënjejë, nuk egziston më.
Ai u thirr në PD më 2005 për të gënjyer. Fillimisht detyra e tij ishte të “gënjente” kundërshtarët, dhe përfundoi pas 12 vjetësh duke gënjyer PD-në. Është mallkimi gënjeshtrës, që të zë dikur edhe në politikë.
Më shumë se sa për atë që ndodhi në Kuvend, debati brenda PD, ka përparuar me atë që ndodhi pas Kuvendit, me faktin që Basha nxori dy ciceronë të tij për ta mbyllur këtë si “vjedhje votash”. Dhe në fakt ky është debati real që zbërthen identitetin politik të Lulzim Bashës.
