Zonja Angelakis,
Më ka tërhequr vëmendjen fakti se ju keni bërë deklarata të shumta dashakeqe, nënçmuese dhe të paargumentuara për nënën time, babanë dhe mua në disa forume shumë publike si dhe në komunikime private, si dhe keni lëshuar kërcënime dhe ultimatume për mua dhe të tjerët. Unë po shkruaj për t’i trajtuar këto çështje me ju.
Gjatë një interviste të fundit televizive, m’u kërkua t’i përgjigjem komenteve që ju gjoja keni bërë se kam marrë para nga George Soros. Më lejoni të filloj duke thënë se nëse keni bërë një deklaratë të tillë, kjo është një gënjeshtër kategorike, sepse unë kurrë nuk kam marrë asnjë lek nga Soros dhe nuk e kam takuar atë ndonjëherë.
Në fakt, unë kam bërë deklarata negative për Sorosin që mund të gjenden në forumet online. Duhet të jeni e vetëdijshme se unë mbaj licenca për letrat me vlerë që kërkohen për punën time në industrinë financiare dhe jam subjekt i rregulloreve që më kërkojnë të zbuloj nëse kam marrë para nga Soros. Nëse nuk do të zbuloja një informacion të tillë, mund të revokoja licencën time dhe kjo do të rezultonte në një dëm të konsiderueshëm financiar për mua.
Por nëse besoni se kam marrë personalisht para nga Sorosi, ju kërkoj t’i jepni ndonjë dëshmi të tillë agjencisë rregullatore përkatëse të SHBA-së. Jo vetëm që kam shumë besim se kjo akuzë do të vërtetohej se është një gënjeshtër fund e krye, por do të shkatërronte edhe besueshmërinë tuaj, megjithëse nga lajmet e fundit në Shqipëri nuk më duket se keni shumë besueshmëri për të më shkatërruar.
Ju këshilloj që nëse ndonjëherë bëni një ankesë të tillë, kur – jo nëse – ankesa pushohet, unë do t’ju përfshij në një makth ligjor që do ta bëjë jetën tuaj një ferr dhe do të kërkoj dëme financiare në masën e plotë sipas ligjit. Pra, nëse nuk keni prova të pamohueshme për të kundërtën, ju sugjeroj fuqimisht të përmbaheni nga përjetësimi i kësaj gënjeshtre të stërmadhe.
Në interes të së vërtetës së pamohueshme, në fillim të viteve 1990, unë themelova Fondacionin e Ndihmës Shqiptare (“ARF”) së bashku me Abdullah Hoxhën, djalin e imamit Isa Hoxha, i cili ishte udhëheqësi fetar i shqiptarëve në Nju Jork. Misioni i FRSH-së ishte të shpërndante ndihma humanitare për njerëzit në nevojë në Shqipëri pas rënies së komunizmit dhe FRSH-ja u përfshi në kodin IRS 501c3 që i mundësoi FRSH-së të merrte donacione të zbritshme nga taksat. Abdullahu dhe unë ishim forcat shtytëse të FRSH-së dhe udhëtuam së bashku në Shqipëri për të organizuar zyrën e FRSH-së në Tiranë.
Ne mblodhëm një shumë të konsiderueshme parash nga individë dhe organizata, duke përfshirë UNDP-në, Qendrën Shqiptare dhe një fondacion të lidhur me Sorosin. Siç më kujtohet, ARF mori një grant nga Fondacioni Shoqëria e Hapur prej rreth 50,000 dollarë, një pjesë e vogël e totalit të fondeve të mbledhura nga FRSH. Ne morëm grantin sepse një nga anëtarët e bordit tonë kishte një lidhje me një mik të familjes Soros.
Megjithatë, asnjë zyrtar i ARF-së nuk u takua me Xhorxh Sorosin dhe nuk kishte asnjë lidhje me donacionet, përveçse ne duhej të siguronim raporte që konfirmonin shpërndarjen e dërgesave të ndihmës përkatëse. Anëtarë të tjerë të bordit drejtues ishin: Lemi dhe Drita Kokalari, nëna dhe babai im; Dr. Fejzi Domni, një mjek i nderuar shqiptaro-amerikan; Mary Duka, motra e nënës sime, e cila kishte lidhje të nivelit të lartë politik në Nju Jork, të cilat unë munda t’i përdorja për të sjellë ndihma humanitare për refugjatët kosovarë të luftës dhe për t’u sjellë bomba kundër serbëve.
Kishte edhe disa anëtarë të tjerë të bordit, ndërsa të gjithë anëtarët dhe zyrtarët e bordit ishin vullnetarë dhe asnjë qindarkë nga paratë e mbledhura nga FSHF nuk u mor nga asnjë oficer apo anëtar bordi. Në fakt, shumë prej nesh dhuruan fondet tona.
Por çfarë bëmë me paratë që mblodhëm? I përdorëm për të paguar shpenzimet e dhënies së ndihmës humanitare për shqiptarët që kishin nevojë të madhe për ndihmë pas rënies së komunizmit. Një nga aktivitetet tona kryesore ishte blerja e produkteve farmaceutike dhe mjekësore nga donatorët kryesorë të korporatave, të cilat më pas i dërguam në Shqipëri dhe ua shpërndamë shqiptarëve duke përdorur zyrën tonë në Tiranë për mbështetje logjistike.
Disa nga projektet tona të tjera përfshinin: instalimin e dritareve në më shumë se 30 spitale që dukeshin sikur ishin bombarduar gjatë një lufte; të veshur për një avion jumbo-jet të pajisur si një spital për sytë fluturues që do të vendosej në pistën e asfaltit në aeroportin e Tiranës, në mënyrë që okulistët amerikanë të mund të kryenin operacione në sy tek shqiptarët që nuk mund të përballonin kujdesin mjekësor; dhe kemi dhuruar pajisje mjekësore për spitalet në të gjithë Shqipërinë duke përfshirë edhe Gjirokastrën.
Në përgjithësi, FSHR-ja pagoi koston e transportit të më shumë se 100 kontejnerëve të transportit që transportonin mbi 10 milionë dollarë ndihma humanitare në Shqipëri në një moment kritik të historisë së saj. Pra, nëse doni ta interpretoni këtë si marrjen e parave nga George Soros, jo vetëm që do të ishte një keqinterpretim i madh, por do të nënçmonit punën fisnike të disa prej shqiptarëve amerikanë më të respektuar.
Ne po ndihmonim Shqipërinë, kështu që burimi i parave nuk ishte një shqetësim i madh për sa kohë që ishte i ligjshëm dhe nuk kishte asgjë të paligjshme që FSHSH të merrte donacione nga Fondacioni Shoqëria e Hapur, UNDP ose Qendra Shqiptare. Le ta themi se, Nënë Tereza mori donacione nga Charles Keating, një njeri i dënuar për mashtrim bankar dhe kjo e bëri atë objektiv të disa kritikave. Por shumica e njerëzve nuk u interesuan sepse ajo përdori paratë për të ndihmuar më të varfërit e të varfërve në botë. Një video për Fondacionin e Ndihmës Shqiptare mund të gjendet duke kërkuar në YouTube.
Ju gjithashtu keni bërë komente të ndryshme për mua dhe prindërit e mi që kishin për qëllim të njollosnin reputacionin tonë tek shqiptarët, duke përfshirë komente përçmuese për shërbimin ushtarak dhe biznesin e babait tim, dhe keni lënë të nënkuptohet se nëna ime ishte socialiste sepse ajo shfaqej në një foto me ErionVeliajn, marrë në shtëpinë e saj. Kështu që unë do t’i trajtoj mashtrimet tuaja në përputhje me rrethanat.
Do të filloj duke ju thënë se babai im punoi shumë për gjithçka që arriti. Lemi mbërriti në Nju Jork në vitin 1936 në moshën 13-vjeçare së bashku me nënën dhe dy motrat e tij, në mënyrë që të ribashkoheshin me babanë e tyre, Qazimin (vëllai i Syrjait që u vra nga Enveri), i cili kishte emigruar në Amerikë disa vite më parë. Kohët ishin shumë të këqija sepse ishte epoka e depresionit në Amerikë, por për t’u bërë gjërat më keq, rreth një vit pasi mbërritën, Qazimi vdiq duke lënë një të ve (gjyshen, Fatimen) e cila nuk dinte të fliste anglisht, kishte pak arsim dhe nuk kishte mundësi për të kryer punë që të përballonte jetën e, megjithatë, asaj iu desh të ushqente tre fëmijë të vegjël.
Pas vdekjes së gjyshit, jeta u bë edhe më e vështirë për ta dhe ata ishin në prag të hedhjes në rrugë sepse nuk kishin mundësi të paguanin qiranë. Ata iu drejtuan për ndihmë një anëtari të familjes Kokalari që ju e keni vlerësuar si biznesmen të madh, por ai u ka kthyer shpinën. Nëse nuk do të kishin patur ndihmën e një të afërmi tjetër më të dhembshur, ata do të kishin mbetur të pastrehë.
Në moshën 14-vjeçare, babait tim iu desh të përdorte këpucë pasanikësh në rrugë për të ndihmuar familjen e tij të mbijetonte dhe disa vite më vonë ai u detyrua të linte shkollën sepse i duhej të bënte më shumë para për të mbajtur familjen. Por më pas shpërtheu Lufta e Dytë Botërore, ai u regjistrua në Korpusin Ajror të Ushtrisë Amerikane dhe me krenari i shërbeu vendit të tij të ri për më shumë se tre vjet derisa mori një lirim me nder në qershor 1946.
Pas luftës, ai punoi për disa vjet dhe kurseu mjaftueshëm para për të blerë një furrë buke në Nju Xhersi, ku ai u zhvendos me nënën time dhe motrën time, e cila atëherë ishte foshnjë. Në përpjekje për të fyer babanë tim, ju bëtë një vërejtje për të në një postim në Facebook që ia përbuzte punën e tij si bukëpjekës.
Për të qenë më specifik, ai ishte një mjeshtër bukëpjekës, i cili zotëronte dhe drejtonte një furrë të suksesshme buke që u bë një institucion në veri të Nju Xhersit, dhe ai siguroi punësim për dhjetëra njerëz gjatë 25 viteve që zotëronte furrën e bukës u konsiderua si një shtyllë e komunitetit tonë amerikan. Por ajo që i dha më shumë kënaqësi Lemit ishte puna vullnetare që bëri në komunitetin shqiptaro-amerikan, ku përfshihej edhe udhëheqja e Qendrës Shqiptare dhe puna që bëri me Vatrën, ku kryetar shërbeu edhe babai i nënës sime (Shazuvan Pashuni nga Nivica).
Vatra ishte një institucion i respektuar. Babai im nuk ishte një njeri fetar, por ai mendonte se komuniteti shqiptar i Nju Jorkut duhej të kishte shtëpitë e veta të adhurimit, kështu që ai ishte i rëndësishëm në themelimin e xhamisë së parë shqiptare në Nju Jork dhe duke punuar me Imam Vehbi Ismailin, ish-udhëheqësin fetar të shqiptarëve në veri. Amerika dhe një mik shumë i ngushtë i familjes, së bashku zgjodhën për Imam Isa Hoxhën. Që nga ato fillime dolën xhami të tjera në Staten Island dhe New Jersey.
Babai im gjithashtu mblodhi para për të ndërtuar kishën ortodokse shqiptare në Queens. Kështu që babai im ndihmoi në mbjelljen e farave që u rritën në shtëpi kulti për dhjetëra mijëra shqiptarë në rajonin e Nju Jorkut. A mendoni se Enver Hoxha do ta kishte menduar se kjo ishte pjesë e një biografie të mirë?
Për sa i përket nënës sime, dhe me gjithë deluzionin dhe komentet tuaja të egra, Drita ishte gjithashtu Presidente e Qendrës Shqiptare (një nga organizatat më të vjetra shqiptaro-amerikane) dhe ajo luante role të rëndësishëm në ndihmë të Shqipërisë dhe Kosovës. Por ajo që është vërtet e tmerrshme është se keni përdorur një foto të nënës sime me ErionVeliajn për të lënë të kuptohet se ajo ishte një socialiste.
Përveç faktit që asgjë nuk mund të ishte më larg nga e vërteta, përpjekja juaj për ta tërhequr atë nëpër baltë është veçanërisht e neveritshme duke pasur parasysh faktin se kur erdhët për herë të parë në Amerikë dhe kishit nevojë për një vend për të qëndruar, ajo ishte mjaft e sjellshme për t’ju larguar nga rruga dhe u mbajti në shtëpinë e saj derisa të mund të ngriheshe në këmbë. Pra, fushata juaj e shpifjeve flet shumë për karakterin tuaj.
Shpresoj që shqiptarët ta shohin intervistën e nënës sime me IlvaTaren (që u bë kur unë dhe nëna ime vizituam Shqipërinë së bashku në 2006) dhe kjo mund të gjendet lehtësisht duke kërkuar Drita Kokalarin në YouTube. Pas shikimit të intervistës së saj, shqiptarët mund të vendosin vetë se kush ka pasur më shumë karakter dhe kush e ka mbajtur veten në mënyrë më dinjitoze, nëna ime apo ju. Unë mendoj se edhe shqiptarët do të arrijnë në përfundimin se shqipja e saj ishte shumë më elokuente se e jotja. Dhe të kujtojmë se edhe ajo ka lindur në Amerikë!
Duhet të theksoj se kam bashkëpunuar si me Sali Berishën ashtu edhe me ErionVeliajn për të ndihmuar largimin e Fatos Nanos nga pushteti. Ironikisht, ndërkohë që kjo e ndihmoi Berishën në ngritjen e tij si kryeministër, i hapi rrugën Edi Ramës për të zëvendësuar Nanon si kreun e PS-së.
Pra, duke pasur parasysh prejardhjen e nderuar të nënës dhe babait tim si qytetarë amerikanë dhe punën e tyre që i bëri ata shtylla të komunitetit shqiptaro-amerikan, dhe duke pasur parasysh faktin se kam arritur sukses në biznesin më kapitalist në botë dhe kam studiuar financë në shkollën Wharton, konsideruar si një bastion i kapitalizmit amerikan (e njëjta shkollë që kanë studiuar Donald Trump, Elon Musk dhe Warren Buffet), çdo pretendim i bërë nga ju dhe të tjerët që në çfarëdo mënyre nënkuptojnë se babai, nëna ime ose unë ishim të lidhur nga distanca me komunizmin ose socializmin, janë po aq budallallëqe pasi janë absurde. Megjithatë, siç e dimë të dy, nuk mund të themi të njëjtën gjë për Petrit Kokalarin, babanë tuaj.
Tani edhe pse komentet tuaja për prindërit e mi janë të ndyra, mashtruese, të pasakta dhe jashtëzakonisht të papërshtatshme, unë mund ta kuptoj zemërimin tuaj dhe pse kundërshtoni që unë të tërheq vëmendjen për të kaluarën komuniste të babait tuaj dhe biografinë e tij të mirë. Por ndryshe nga ju, unë nuk kam udhëhequr. Burimi im i informacionit për babanë tuaj ishte Drejtoria e Zyrtarëve të Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë që u botua nga CIA, dhe i vetmi Kokalari i listuar në drejtori është Petrit Kokalari që nënkupton se ai kishte një biografi të shkëlqyer.
Tani disa njerëz që e njihnin babanë tuaj më thanë se ai ishte një mjek i respektuar, dhe ndoshta kjo është e vërtetë. Por si një zyrtar i partisë komuniste, besnikëria e tij ishte me Enver Hoxhën dhe asgjë nuk mund ta ndryshojë faktin që Enveri ishte një shtypës brutal i shqiptarëve, dhe se të gjithë ata që mbështetën regjimin e mbrapshtë të Hoxhës duhet të ndihen fajtorë në një farë mase për pranimin e trashëgimisë së përgjakshme të tij, dhe kjo përfshin Sali “Enver” Berishën.
Ju dhe të tjerë krerë të Berishës keni përhapur gënjeshtra se arsyeja pse e sulmova Berishën aq agresivisht ishte sepse më mohuan postin si ministër ose ambasador ose se më premtuan një marrëveshje biznesi që nuk u realizua, duke përfshirë gënjeshtrën se refuzova një kërkesë për të blerë Albtelecomin.
Më lejoni të të them të vërtetën siç është. Nuk kam marrë asnjë qindarkë nga askush në Shqipëri, nuk kam kërkuar dhe as që më është ofruar asnjë post brenda qeverisë. Për sa i përket Albtelecom-it, unë isha përgjegjës për ndalimin e një qeverie të udhëhequr nga socialistët që të lejonte një biznesmen të dyshimtë amerikan të vidhte Albtelecom.
Ai kishte mashtruar qeverinë shqiptare dhe SHBA. Ambasada mendoi se ai ishte një kandidat i mundshëm për të marrë kontrollin e Albtelecom-it, por unë ekspozova këtë fakt se në realitet, ai kurrë nuk zotëronte apo operonte një telekom dhe nuk kishte kapital investimi. Në asnjë moment nuk kam kërkuar të blej Albtelecomin dhe nuk më është ofruar asnjëherë. Megjithatë, siç më kujtohet, privatizimi i Albtelecom filloi rreth vitit 2005 kur Fatos Nanoja bëri një marrëveshje me Calik, një kompani turke, dhe në atë kohë mendova se aseti ishte jashtëzakonisht i nënvlerësuar.
Por më pas Berisha mori pushtetin më vonë atë vit dhe bllokoi marrëveshjen e Albtelecom. Më kujtohet se në mes të transaksionit ishte një studio ligjore që ishte paguar disa milionë dollarë tarifa ligjore, një shumë tepër e madhe në raport me marrëveshjen dhe besoj se Fatos Nanoja kishte një marrëdhënie të dyshimtë me atë firmë.
Më pas Berisha e ktheu vendimin e tij dhe ai lejoi që Albtelecomi t’i shitej Calikpretty-t aq sa ishte negociuar nga Nano. Por më vjen mirë që e ngritët Albtelecom-in, sepse gjithmonë dyshoja se Nano dhe Berisha bënin një marrëveshje në një “dhomë të pasme” në mënyrë që Çalik të mbyllte blerjen. Kështu që tani që ma kujtove, mendoj se do të ishte mirë të niset një hetim për Albtelecom për të zbuluar nëse është një tjetër marrëveshje e pistë që duhet të grumbullohet në majë të malit të korrupsionit të Berishës. Kjo mund të shpjegojë edhe pse Berisha nuk e ndoqi kurrë Nanon për korrupsion siç premtoi se do të bënte gjatë fushatës së tij elektorale.
Pra, nëse nuk keni prova të vlefshme, për shembull, një letër ose një email ose një dëshmitar të besueshëm që do të dalë nga hija dhe do të japë specifikat se kur kam pranuar para nga Soros ose dikush në Shqipëri, ose që kam kërkuar një pozicion që më kanë refuzuar ose që më premtuan një marrëveshje që nuk e arrita, të sugjeroj ta mbani të mbyllur atë gojën tuaj të madhe. Sepse kur bashkëpunova me Sali Berishën për ta ndihmuar në rrëzimin e Fatos Nanos, e vetmja gjë që i kërkova Berishës ishte që t’i jepte fund korrupsionit dhe të rregullonte marrëveshjet e interkonjeksionit të telekomit që po rëndonin mbi të gjithë shqiptarët.
Pra, e vërteta përse rifillova sulmet e mia ndaj Berishës është se ai gënjeu, dhe në vend që të luftonte korrupsionin, ai u fry si një derr dhe u shndërrua në të pangopurin më të madh duke e bërë Nanon të dukej si një amator i rangut të ulët kur bëhet fjalë për praktikat korruptive.
Ju keni thënë vazhdimisht “të gjithë në familjen Kokalari më urrejnë mua”. Për kuriozitet, si arritët në këtë përfundim? A keni bërë ndonjë sondazh të Gallup-it? Edhe nëse kjo do të ishte e vërtetë, nuk do të humbisja shumë gjumë sepse kam arritur të kem një jetë mjaft komode pa ndihmën e asnjërit prej tyre. Por dyshoj se ky mund të jetë një trillim tjetër nga ju për të më demoralizuar, dhe e them këtë sepse kam qenë në kontakt me disa Kokalarë gjatë javëve të fundit dhe ata ishin të gjithë mjaft miqësorë dhe nuk krijova përshtypjen se kishte ndonjë formë armiqësie ndaj meje.
Si shembull i një kontakti të tillë, unë kam bashkangjitur një kopje të një shkëmbimi email të datës 11 dhjetor 2021 midis jush dhe një anëtari të familjes Kokalari. Nuk më kujtohet hera e fundit kur fola me këtë person, por sigurisht që ishte më shumë se pesë vjet më parë. Megjithatë, nga hiçi i dërgove email këtij Kokalarit duke bërë një akuzë të rreme se ai individ më ka dhënë kohët e fundit informacion nënçmues për familjen tënde dhe me sa duket, je shumë e shqetësuar që ky informacion mund të bëhet publik. Pyes veten: Pse?
Por ajo që është me të vërtetë e tmerrshme është se ju sulmuat një Kokalari, i cili nuk ju bëri absolutisht asgjë, me kërcënime flagrante në emailin tuaj të 11 dhjetorit në të cilin ju tha: “Të kam dhënë një paralajmërim mirësjelljeje. Kaq mjafton tani për tani” dhe “Unë ju sugjeroj, ki kujdes nga ajo që i thua Gary Kokalarit për mua apo familjen time, sepse nuk e kam problem të të ndjek publikisht” dhe “Do të sigurohem që të gjithë të të identifikojnë publikisht me të…”
Për mua këto përpjekje për të frikësuar një person të pafajshëm më duken si taktika të epokës komuniste, pra nga vjen kjo? A është pjesë e ADN-së tuaj?
Më pas mora një komunikim më 12 dhjetor 2021 nga një prej kontakteve të mia në media në Shqipëri dhe ai person pretendonte se ishte kërcënuar nga ju, sepse ju kundërshtuat një nga intervistat e mia të fundit. Gjithashtu më 12 dhjetor më keni dërguar email me këtë kërcënim, “Seriozisht, nëse më thërrisni përsëri me emra, do të duhet të merreni me dikë tjetër. Mjaft është mjaft.”
Hmmm.. .do të thotë kjo se do të dërgosh “dikë tjetër” të më sulmojë? Nëse po, vazhdo, bëje tënden! Por nëse dërgoni “dikë tjetër”, ju premtoj se do të bëj gjithçka që është e nevojshme për t’u siguruar që “dikush tjetër” të pendohet ditën kur dëgjoi emrin tuaj. Por pse po vraponi rreth këtyre kërcënimeve? Keni frikë nga gjërat që them? E vërteta për babanë tuaj e përgjithëson rrëfimin tuaj apo jeni thjesht e çmendur?
E di që ju refuzoni të pranoni se Berisha është sanksionuar nga Departamenti i Shtetit për korrupsion, sepse dëshironi që të gjithë të besojnë se ai është një viktimë e pafajshme dhe sanksionet janë të gjitha pjesë e një komploti të orkestruar nga George Soros, pavarësisht mungesës suaj të provave mbështetëse. Dhe e di që kjo luftë që po bëni kundër kësaj fantazme të një konspiracioni Soros ju fitoni pikë me republikanët e Trumpit që kërkoni t’i bëni përshtypje sepse përmendja e emrit Soros i bën ata të shkumëzojnë në gojë si një qen i tërbuar.
Por më lejoni t’ju bëj një pyetje: A mendoni se ngjarjet e ndodhura nën Sali Berishën duke përfshirë shembjen e firmave piramidale në 1997, shpërthimin e Gërdecit që vrau 26 shqiptarë, privatizimet mashtruese të Armo dhe Albpetrol, apo skandali AEY/War Dogs a ka ndonjë tregues për korrupsionin e Berishës? A mendoni se Soros apo Antony Blinken kishin ndonjë lidhje me këto ngjarje të errëta? Ju i detyroheni publikut shqiptar opinionin tuaj për këto çështje të cilat me lehtësi i keni injoruar deri tani.
Në lidhje me kërcënimet tuaja të vazhdueshme për çështje gjyqësore kundër meje dhe të tjerëve, ju tingëlloni si një rekord i thyer dhe bëhet vërtet i mërzitshëm. Nëse nuk mund të identifikoni deklaratat e rreme të bëra nga unë që ju kanë dëmtuar materialisht, atëherë ju sugjeroj që një avokat të hartojë një ankesë ligjore dhe më pas ta fusë atë në fyt në mënyrë që shqiptarët të kursehen nga ndotja e fjalëve tuaja.
Për sa i përket mendimeve të mia, unë do të vazhdoj t’i shpreh ato siç e shoh të arsyeshme dhe mirëpres mundësinë për t’u përfshirë në një proces gjyqësor me ju dhe për të parë se si ju do të bëni një klloun më të madh nga vetja nëse më sfidoni për mendimet e mia.
Gjëja qesharake është se republikanët e Trump-it janë gjithmonë duke paralajmëruar për kërcënimet ndaj Amendamentit të Parë që mbron fjalën e lirë. Por bazuar në kërcënimet tuaja dhe atë që unë e shoh si diarre verbale që rrjedh nga goja juaj, duket se mendoni se Amendamenti i Parë vlen vetëm për ju.
Sikur të mos mjaftonin të gjitha gënjeshtrat që janë përhapur për mua, në një përpjekje patetike për të dëmtuar akoma më shumë besueshmërinë time, disa nga kritikët e mi, përfshirë edhe ju, tregojnë se nuk flas shqip. E pranoj qe nuk flas vertet shqip (megjithese kuptoj shumë), por ata që e thonë këtë duhet të kenë kujdes se çfarë dëshirojnë, sepse nëse e mësoj ndonjëherë gjuhën atehere mund t’i shkaktoj një dëm të rëndë armiqve të mi në Shqipëri.
Por atëherë këta hipokritë do të ankoheshin se flas shumë shqip. Edhe pse shqipja ime është e kufizuar, anglishtja ime është mjaft e mirë dhe ishte shumë më e rëndësishme se aftësia ime për të folur shqip gjatë udhëtimeve të mia të shumta në Uashington për të lobuar për çështjet shqiptare. Dhe anglishtja ime më erdhi shumë e dobishme kur zhvillova një marrëdhënie me Richard Holbrooke dhe më pas organizova një sërë takimesh midis ambasadorit Holbrooke dhe drejtuesve të komunitetit shqiptaro-amerikan për të lobuar për ndërhyrjen ushtarake të SHBA në Kosovë.
Dhe gjatë paraqitjeve të mia të shumta në televizionet amerikane, ishte anglishtja që përdora për të luftuar kundër dezinformatave serbe dhe për t’u kërkuar amerikanëve që të mbështesin bombardimin e serbëve. Edhe pse nuk flas shqip, gjaku im është 100% shqiptar që është më shumë se sa mund të thuhet për gruan, vajzën dhe djalin e Sali Berishës.
Nga këndvështrimi im, ti je pak më shumë se një gënjeshtare, një gomaricë dhe një ngacmuese delirante, dhe më vjen turp që ke lindur me mbiemrin tim. Edhe pse ajo që të bën realisht një krijesë patetike është se ke zbritur në Shqipëri si një tullumbace e mbushur me ajër të nxehtë për të mbështetur Sali “Enver” Berishën, njeriun që i ka bërë më shumë dëm demokracisë në Shqipëri që nga vdekja e Enver Hoxhës.
Dhe ju mund të përpiqeni të shkatërroni, pakësoni dhe gënjeni punën që unë dhe prindërit e mi kemi bërë për çështjet shqiptare, por nuk mund ta ndryshoni të vërtetën dhe të rishikoni historinë, sidomos kur bëhet fjalë për biografinë tuaj shumë të mirë!
Sinqerisht,
Gary Q. Kokalari /Botuar në DITA/
