Sot ndoqa një bisedë të intervistueses Arta Marku dhënë në RTSH me shqipëruesin dhe shkrimtarin Meritan Spahija. U ndjeva krenar dhe i plotësuar si rrallëherë. E para e punës, nderuar qofsh Arta Marku, që na solle një personazh të rrallë si intelektuali faustian Meritan Spahija me erudicionin e tij olimpik dhe punën monumentale që po kryen.
Pa zbehur asgjë nga puna e mrekullueshme e paraardhësve që sollën në shqip këtë stacion të pashmangshëm të kulturës letrare të botês, “Komedia hyjnore”, mbi të gjithë Pashko Gjeçin, aureola e të cilit është për ne po aq hyjnore sa emri i veprës, koha solli në imperativin estetik një rithellim të dimensioneve kombëtarizuese të veprës dhe këtë akt kulturor ia “blatoi” Meritan Spahisë, i cili po çapitet madhërishëm prej dekadash në përmbushjen e një misioni sublim që do t’u mbetet brezave të nxënësve, studentëve, akademikëve dhe letrarëve të çdo lloji.
Ne duhet të gëzohemi rrallë, pasi punët e mëdha nuk vijë shpesh. Letërsia nuk është punë njerëzish kalimtarë që shfaqen e zhduken në përditshmëri, ushtruar nga taboret e pseudove të çdo lloji. Nuk është punë amatorësh pa identitet as punë certifikatash kartoni. Letërsia është materie e rëndë, do energji, talent, përvujtëni deri në vetëmohim. Letërsia e vërtetë është monumentale, nuk ka lidhje me grafomanitë që prodhojnë kanaveta librash qē s’ i lexon as i zoti.
Më mbushet zemra që “Komedia hyjnore” po e kryen ciklin e kombëtarizimit më integral dhe më akademik nga një autor shkodran, me gegnishten epike dhe sintetike përmes së cilës mund të tejkthehet një obelisk i tillë letrar, ashtu siç do të ngazèllehesha për çdo shqipfolës dhe prej çdo tē folure nga çdo skaj i arealit tonë linguistik. Të lumtë Meritan! “Agoftë agu i letërsisë së vërtetë”, siç thotë Camaj. /Nga Zija VUKAJ, publikuar në Facebook/
